Kelime Oyunu - 1

Yeni bir etkinlikten merhaba, Sevgili Deeptone'la Ağaç Ev Sohbetleri gibi her hafta yapılabilecek bir etkinlik yapalım dedik, yine onun organizatörlüğünde ve her çarşamba. Kısaca şöyle açıklayayım. Kelime Oyunu, her hafta 5 kelime belirlenecek ve o 5 kelimenin içinde geçtiği, öykü, hikaye, deneme, makale, şiir artık ne yazarsınız. Bu hafta Deep'in belirlediği 5 kelime ile ben bir öykü yazdım.
Kelimeler : deniz-kayıkçı-simitçi-araba-dede

Serin bir sabah, açık kalan pencereden gelen esintiyle ürpererek uyandı. Gün yeni yeni ağarıyordu, o ise akşamdan kalmanın sersemliğinin de etkisiyle uykulu gözlerle etrafına bakındı. Hiç bir zaman sabit bir yeri olmayınca, nerede olduğunu anlamaya çalıştı. Dolmabahçe camiinden gelen ezan sesiyle İstanbul'da olduğunu anladı. Durumu çok iyi olmasına rağmen hiç bir şehirde evi olmamıştı, kendini hiç bir yere kimseye ait hissetmemişti. Her gittiği ülkede, şehirde hep aynı otellerde kalırdı, hayattaki değişmeyen tek rutini buydu, kendini ait hissettiği tek yer otel odalarıydı belki de. İstanbul'a da her geldiğinde hep aynı otelde ve aynı odada kalıyordu.

Boğazın ve denizin incisi Kız Kulesi her uyandığında karşısında duruyordu. Kendisine o kadar çok benziyordu ki Kız Kulesi, herkesin hayran olduğu göz alıcı bir güzellikteydi, ama denizin ortasında tek başına, kendisi gibi yapayalnız, belki de o yüzden hep bu otelde kalıyordu. Üstüne bir şey alıp ezan sesinin eşliğinde uzaktan Kuleyi izledi, çocukluğunda dedesi götürmüştü, halbuki o hep babasıyla gelmek istemişti. Babası uzak deniz kaptanıydı aylarca gelmediği oluyordu, baba mesleğiydi, aile nesilden nesile hep kaptanlık yapmış bu yüzden her şey yarım kalmıştı. Babası ile yaşayamadığı her şeyi dedesi yaşatmıştı ona, sanırım o da babasının talihsizliğini yaşıyordu, babası da dedesiyle ortak hiçbir şey yapamamış o da dedesiyle yapmıştı her şeyi. Bir an, 23 Nisan da dedesinin bir kayıkçıdan kiraladığı kayıkla onu denizde gezdirmesi aklına geldi, dedesi de kaptan olduğu için hiç korkmadan binmişti, o anı hatırladığında tıpkı o günkü gibi yeniden heyecanlandı, ilk kez o zaman o kadar yakından görmüştü Kız Kulesini, hikayesini duyunca o da dedesinden kendisi için bir Kule istemişti, ama o kendi adını verecekti, bu anı aklına gelince gülümsedi.

Ayılmak için bol telveli şekersiz bir Türk kahvesi içti, maillerini kontrol etti, gün iyice ağarırken arabasına binmek yerine yürümeyi tercih etti. Boğaz kıyısında dolaştı dalgındı, sokak kedilerini sevdi, simitçiden aldığı simitleri martılarla paylaştı. Otele dönerken yol boyunca, şu an okuduğu kitaptaki bir söz aklındaydı onu tekrar edip durdu "İnsanın tek gerçek özgürlüğü yalnızlığıdır".. Tüm hayatının özetiydi sanki bu satırlar. Aynı düşünceyle odasına girdiğinde başucunda kitabı gördü, daha önce farkına varmadığı bir şey dikkatini çekti, kitabın son sayfalarından çıkmış bir kağıt parçası, ona hediye eden kişinin yazdığı ve kitabı bitirdiğinde görmesi için bıraktığı bir not, bu satırla okuduğu  kitap daha bir anlam kazandı. "29 harf arasına sıkışmış devrik bir cümleyim ben".. 

hikayenin devamı -- https://kirmiziruh.blogspot.com/2020/12/kelime-oyunu-5-1-oykunun-devam.html

Haftaya yazmak isteyenler için bu hafta benim belirlediğim kelimeler

Kırmızı-İrlanda-Tutku-Kitap-Viski