Ağaç Ev Sohbetleri - 65 (İnternet Arkadaşlık & Dostlukları)

 

Merhabalar bu haftaki Ağaç Ev Sohbet'i konusunu ben belirledim, umarım ilk denemem de hüsran yaşamam. Ve sevgili Deeptone'a isteğimi geri çevirmediği için teşekkürler.

Bu haftanın konusu:
İnternet Arkadaşlık & Dostlukları

Murathan Mungan'ın bir sözü vardır, "Bir gün gelir, dünyanın bir yerinde yıllarca senin haberin olmadan yaşamış birine, bütün hayatını anlatmak istersin." diye. Çok severim bu sözü, çünkü ben 36 yıldır içimi hayatımı hep tanımadığım görmediğim insanlara daha rahat açmış birisiyim. Kendi adım yada bir nickin ardın da olmak fark etmeksizin. Sizi gerçekte tanımayan birisi kolayca yargılamaz, tanımadığı için anlamaya çözmeye çalışır ve yüz yüze de görüşmediğiniz için de sizde onun verdiği bir rahatlık vardır.

Yıllardır internet aracılığıyla o kadar çok kişi tanıdım ki.  Sonrasında arkadaş, dost daha ötesi kardeş gibi olduğum. Böyle hissettiklerimle tanıştım, hatta gerek kendim, gerek eşimle çocuğumla misafirliğe gidip evinde kaldığım, şehrini gezdiren, şehrime evime gelen güzel insanlar, hala da hayatımda bir kısmı. Şansıma genelde güvenilir iyi insanlar çıktı, arada kendini farklı cinste, farklı isimlerle tanıtan da oldu ama sonunda dayanamayıp söylediler kim olduklarını, zaten o günden sonra da çoğuyla konuşmadım. Hayatı yalan olan kötü kalpli insanlar da oldu elbette, onlarda zamanla kendi pisliğinde boğulup layık olduğu yerde kaldı.

Sonraaa, yıllardır hatta çocukluğumdan beri sesine, kalemine hayranlık duyduğum isimlerle uzun uzun edilen sohbetler de yaşaması harika bir tecrübeydi. Kalemine aklına hayranı olduğunuz birinin sizi online görüp gecenin 3'ünde "heyy gece kuşu niye uyumadın sen yineee" yazmasının verdiği keyif. Sizi konserine davet edip, imzalı bir sürü şey hediye edip arkadaş olduğunuz güzel sesler. Ses tonuna bayıldığınız bir Dj'le saatlerce yaptığınız sohbet ve dertleşmelerle ilgili isim vermeden yayında sizden bahsetmesinin verdiği keyif. Yüz yüze gelsek iki kelime konuşamayız belki, ( tanıştıklarımda genelde böyle oldu ) bir resmiyet mesafe olur, herkes birbirini derince süzüp karşının ilk açılışı yapmasını bekler, kafasında canladırdığı kişiyle karşısındakini kıyaslar ama internet ortamında öyle bir şey yok, onun verdiği güzellik rahatlık hiç bir şeyde yok.

Uzun süre insanlarla yoğun iletişim içinde olduğum şeylerle uğraştım, web siteleri, forumlar, 10 yıl boyunca Facebook'ta Kırmızı'nın Sayfası sonrasında Kırmızı Ruh adıyla yayında olan sayfamda tanıdığım tanıştığım insanlar. Bir müzik, bir kitap, film dizi yada hayata dair çoğu şeyi paylaşıp önerdiğimiz öneren, yeri gelip dertleştiğimiz ve birbirimize farklı bakış açıları sunan insanlardı. Bir çoğuyla hala yazışırız, aklınıza kalbinize ruhunuza dokunan insanlardan kopamıyor sunuz. Bunların en başında, aklını bilgisini kalbini, ruhunu herşeyini sevdiğim hayranlık duyduğum, en kıymetlim Fulya'm var, onun yeri bambaşka.
Sabaha kadar yapılan sohbetler, belki kimseyle paylaşamadığınız şeyleri paylaştığınız insanlar, içini görüp içini açık ettiğiniz yargılamayıp dinleyen dinlediğiniz, hiç görmediğiniz halde sebepsizce güvendiğiniz size huzur veren insanlar.
15 yılı aşkındır telefon da yada yazışarak görüştüğüm ama hala yüz yüze denk gelemediğim insanlar var.  Sizi hiç görmeyen birisinin kafası güzelken ağlayarak arayıp aşk acısını anlatması garip bir his, yada sizin bir derdinizi anlatmanız.

Yaklaşık 8 yıl önce Facebook sayfamda aynı Ağaç Ev Sohbetleri gibi her gün bir konu belirler sohbet ederdik üyelerle, 67 bin kişi vardı katılım oldukça fazlaydı. İnsanlar eşleriyle, ailesiyle, çocukları hatta kendileriyle ilgili döküyordu için hem özelden hem konu altına. Beni en çok sarsan, konu çocuk istismarıydı o zaman oldukça fazla olmuştu bu durum. Özel mesaj atarak 20'li yaşlara gelinceye kadar yıllardır uğradığı istismarı anlatan 27 yaşındaki bir adamı kanım donarak dinlemiştim, sahte bi hesap değildi kesinlikle, adını bile hatırlamıyorum şuan ama sana anlatmak istedim diye hayatını anlatmıştı bana ve ben sabaha kadar onu dinledim anlattıklarına kahrolarak. Sonraki günlerde dahasını anlatmak istedi ama ben cevap vermedim, neden bilmiyorum şuan çok kızıyorum kendime keşke cevap verseydin diye, bunu okıuyorsan kusura bakma, ağır geldi o zaman..
Ve  o zamanlar tam da Murathan Mungan'ın sözü aklıma geldi ve iyi bir şey yapıyorsun demek ki insanlara o samimiyeti verebiliyorsun diyerek, çünkü bende yıllarca bana kendimi iyi hissettiren insanlarla konuştum, konuşmak istedim, onun yaşadığı da buydu size kendinizi daha iyi hissettiren insanlarla konuşma isteği.

Gelelim blog arkadaşlıklarınaa, blog sayesinde de tanıdığım güzel insanlara. Bunun başında sevgili Deeptone gelir, 8 yıl öncesinden tanışıklığımız var, ben uzuun bir süre erkek sanmıştım aslında onu :) Hiç tanımadığı birine Mim konusunu gerizekalıya anlatır gibi defalarca anlatacak kadar sabırlı ve yüreği güzel bir insan.Yabancı diller, ülkeler, kitaplar filmler derken derin bir kültür abidesi, bu yönüyle Fulya'ya çok benzetiyorum onu, bir gün yüz yüze de görüşmek dileğiyle. Hatta Deep ben bir teklifte bulunuyorum, şu hastalıkların azaldığı havaların daha da güzelleştiği bir dönemde tüm bu adını bilmediği mi fakat takip edip yazılarını hayatlarını dinlediğim, okuduğu dinledikleriyle belleğimizi zenginleştiren güzel insanlarla buluşmayı çok isterim, bir buluşma düzenleyelim İstanbul'da ne dersin??.  Sen başta olmak üzere merak ettiğim insanlar var meselaa, önceden tanıdığım Elif. Eski ben İlkay, parmaklarına hasta olduğum sayın flâneus Lady Wednesday, Gökalp'ın anneciği sevgili Bigudili Anne Yazar, sonraa Levent,  Kaystros Tyrha, vee takip ettiğim bir çok isim. Ben teklifimi yaptım sıra sizde :)

Edit: Bir konu da ekleme yapmak istedim, yanlış anlaşılmasın ben her merhaba dediğmle hadi görüşelim demedim, yıllar süren bir sohbet muhabbet sonunda, o görüşüp evine gittim kişiler yaklaşık 10 yıldır belki daha fazla tanıdığım insanlar. Belki öyle bir izlenim yaratmış olabilirim nasıl bu kadar rahatsın nasıl güvenebildin diye mesaj atanlar olmuş durum bu yani :)