Altı Çizili Kitap Cümleleri - 38

Bazı sözler yanlızca bir yabancıya söylenebilir.
-Leah Thomas-

Çıldırmaktan çok korkuyorum. Neler olduğunu anlayamıyorum ve bu korkunç bir şey.
-Leonid Andreyev-

Cehennem yerinde hiç ateş yoktur, Herkes ateşini bur­dan götürür..
-Yaşar Kemal-


Ah kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya...
-Gülten Akın-


Bir gün gelir, dünyanın bir yerinde yıllarca senin haberin olmadan yaşamış birine, bütün hayatını anlatmak istersin.
-Murathan Mungan-


Hayvanlarla arkadaşlık yaptın mı hiç
Onların merhametinden
Tanrı birazcık da biz zavallılara verseydi..
-Şükrü Erbaş-


İnsan, daha önce hiç görmediği en güzel kitabı, en güzel kadını, en güzel çölü gördükten sonra kendi kendine şöyle der: Yaşamın geri kalan bölümü burada başlıyor.
-Jean Baudrillard-


Diğerlerinin çoğu şeyini görebiliyorum. Ama kimse benim içimi göremiyor. İlkel bir seviyede bu beni ruhum yokmuş gibi gösteriyor. Belki de ruhum yoktur. Eğer bir şekilde daha az insan isem, insanlardan insanlık beklemiyorum.
-Leah Thomas-


İnsan nasıl böyle küçülebilir, alçalabilir, bayağılaşabilir? Böylesine değişebilir mi insan? Gerçeğe benzer bir yanı var mı bunun? Evet, hem de çok! Her değişim olabilir insanda, her şeye benzeyebilir insan!
-Nikolay Gogol-


Dolaşıp durdum ben dünyada sadece!

Yakaladım her türlü zevki saçlarından,

Bırakıverdim, tatmin etmeyeni beni,

Saldım, gitmesi için, elimden kaçanı.

İstedim sadece ve sadece gerçekleştirdim

Ve istedim tekrar tekrar ve zor kullanarak

Geçirdim fırtınalı bir hayat: 

Önceleri büyük ve güçlüydü,

Ama atıyorum şimdi adımlarımı akıllıca ve ölçülü.
-Goethe-

Herkes kendini tehlikede hissediyordu aslında. Bugün için inanması zor belki ama gerçekten herkes tehlikedeydi. Olacak şey değil, değil mi Olcayto, komünistler emperyalizmi alt edebileceklerine inanarak, dönüşüyorlardı. Ve gücünün farkına varmayan emperyalistler de sanki yenilme ihtimalleri varmış gibi direniyorlardı. Antik çağda onca komedya boşuna yazılmadı evlat. Hayat her çağda üç komedya bir tragedya!
-Mine Söğüt-


Büyükler sayıları pek severler. Ne zaman onlara yeni bir arkadaşınız olduğundan bahsetseniz, size asla esas konu hakkında soru sormazlar. Asla ‘Sesinin tınısı nasıl? Sevdiği oyunlar neler? Kelebek koleksiyonu yapıyor mu?’ diye sormazlar. Onun yerine ‘Kaç yaşında? Kaç kardeş? Kaç kilo? Babası ne kadar kazanıyormuş?’ derler. Sadece bu sorularla onu tanıyabileceklerine inanırlar. Eğer büyüklere, ‘Kırmızı kiremitleriyle, penceresinden sardunyalar sarkan ve çatısında kumruların yuva yaptığı güzel bir ev gördüm…’ derseniz, böyle bir evi hayal edemezler. Onlara, ‘Yüz bin franklık bir ev gördüm’ demek gerek. Ancak o zaman, ‘Ne kadar da güzel!’ diye çığlık atarlar.
-Antoine de Saint-Exupery-