Didem Madak (Alıntılar)

 
Bugün kıymetli şair Didem Madak'ın vefatının 11. yıl dönümü, bende elimden geldiğince onun eserlerinden karışık alıntılar derledim.
Işıklar içinde uyusun..

“Vasiyetimdir; Dalgınlığınıza gelmek istiyorum ve kaybolmak o dalgınlıkta.”

"Tehlikeli sayılmam artık. Kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum.
 Onu orada, Beş parmaklı bir çınar yaprağı gibi unuttum."

"Yapıştırsam da parçalarını hayatımın Su sızdırıyordu çatlaklarından."

"İnsanlar aradığında gelmezler,aramadığında keşke beni çağırsaydın derler."

"Bıçağın ucundaydı insanların hafızası. İnsan unutandır ve insan unutulmaya mahkûm olandır."

"Bana artık büyü diyorlar
Bütün renkleri mezun etmişler hayatlarından
Karanlığa emekli öğretmenler gibi sanki insanlar.."

"Güneşi özledim, sonra seni Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım."

Bir yerde okudum; “Ben sana konuşamadıklarımı hep ağladım” diyordu.

"Kalbimin doğusu, Her resme güneş çizen bir çocuktu."

"Sözler ağır alışveriş torbaları gibi
Gitgide taşınmaz olur efendimiz."

"Ne bir kimseyi göresim var, ne konuşasım bir kimseyle
Hayır, insanları sevmiyorum efendimiz."

"Zavallı kendim!
Tasfiye edilmiş bir merkez komite üyesi gibisin."

"Üç küçük kırmızı dünya verilmişti sanki ona.
Annem çok sevmelerin kadınıydı
Bazen sevinince annem gibi
Rengarenk reçeller dizerim kalbimin raflarına."

"Ne bileyim Füsun.
Şimdi aramıza duvar örsen,
Yine kalkıp senin sevdiğin renge boyarım."

"Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Alt katında uyumayı bir ranzanın
Üst katında çocukluğum...
Kâğıttan gemiler yaptım kalbimden
Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
Aşk diyorsunuz,
limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!

"Geçen üç yıl boyunca
Yüzü dövmeli kadınların yüzünde yüzümü aradım.
Ülkem olmayan ülkemi
Kayboluşumu aradım."

"Kimi gün öylesine yalnızdım
Derdimi annemin fotoğrafına anlattım.
Annem
Ki beyaz bir kadındır.
Ölüsünü şiirle yıkadım.
Bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım"

"Bazı yaralar yararlıdır buna inan,
Bazı yaraların ortasından küçücük bir el,
Sanki geçmişine çiçek uzatır,
Bazı yaralardan sızan kanla,
Tüm geleceğin yıkanır".

"Acıklı sözler kraliçesiyim ben
Yağmur bir daktilo kız kadar hızlı
Hızlı daha hızlı
Fazla vaktim kalmadı
Artık ifadem alınmalı.
Asaletim de sizin olsun baylar, rezaletim de!
Beni bir sutyen lastiğiyle asın.
İnanın kendimin “Yokluğunda çok kitap okudum”

"Ateş püskürdüğüm falan yoktu, hayatımdan memnundum
Gel zaman git zaman şiir falcısı olmuştum
İadeli taahhütlü erişim sistemlerini kullanıyordum
Ruhumla lavlar arasında.
Sonunda kendime ait bir acı savar dili bulmuştum."

"Şimdi bazı akşamlar kırmızı çiçekli başımı
İşten yeni dönmüş yorgun yastığımla karıştırıyorum."

"Bazen sadece tanrı öyle istediğinden
Sadece bir mağarada resim çizerim belki
Rüyaların büyük harfle başladığı bir ülkede
Üstümden kaldırılmış bir ölü var
Ahbap senin istediğin o mu?"

"Seni sevince pazara çıktım sevinçten
Enginar aldım “süper enginarlar” diye bağıran adamdan
Oturup ağladım sonra, şaşırdın.
Bu “süper” oluşta canımı acıtan bir şeyler vardı.
Canımın acısıydın."

"Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı’ya:
Olanlar oldu tanrım
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!

Kaybolmak istemiştim bir zamanlar
Kapının arkasında yokum demiştim
Ve divanın altında da.
Bulamazsınız ki artık beni,
Hayatın ortasında.
Kaybolmak istemiştim bir zamanlar"

"Bir zamanlar kendimi
Bulunmaz Hint kumaşı sanmıştım.
Kaç metredir benim yokluğum?
Benden daha çok var sanmıştım.
Benim yokluğumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım.
Dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
Sonunda ben de alıştım.
Ah...dedim sonra,
Ah!"

"Vasiyetimdir:
En güçlülerinden seçilsin
Beni taşıyacak olanlar.
Ahtım olsun,
Yükleri ağırlaşsın diye iyice,
Tabutumun içinde tepineceğim."