Karşı kaldırımda bir kadın, adı yok gözleri yaşlı yüzünde binbir acı.
Elleriyle kendi sarmış sanki hayatında hiç kimse ona böyle sarılmamış.
Bir kadın, belki Güldünya, belki Gülşah öğretmen.
Bir kadın, boş gözler yorgun adımlarla kimseye dounmadan yürümeye çalışıyor.
Dokunsalar görünen görünmeyen tüm yaraları acıyacak, kanayacak.
Bir kadın gözlerinden ne hikayeler ne şiirler ne şarkılar dökülüyor.
Bir kadın, belki şehit, belki cumartesi annesi, yüzünde yüzyıllık bir özlem ve hüzün.
Bir kadın gözleri yaşlı, belki işinden ayrıldı, belki boşandı.
Bir kadın, belki sevdiği terketti, belki yıllar sonra kendini öldürecek bir adama aşık oldu.
Bir kadın, sevilmeye özlemli itilen bir LGBT belki.
Kadınlar artık sahip olunmak değil insan yerine konulmak istiyor, kadınlar artık sevgi adı altında ölmek değil insanca yaşamak istiyor.. Kadınlar, hırpalanmış kırılmış, vurulmuş incinmiş sevgisizlikten çatlamış yerlerinizden öperim kadınlar .
Mart 2013
Cem Adrian'ın Yalnızlık klibiyle ilgili yazından sonra kalbime dokundun resmen, teşekkürler Kırmızı. Yalnız olmadığımızı biliyorum, tüm şiddete düzensizliklere rağmen dimdik ayaktayız ve aynı gökkuşağının altında gülümsüyoruz. Eşcinsel Edebiyat'tan sevgiler.
YanıtlaSilduyarlılığın ve güzel yazın için teşekkürler kırmızım, 2 çocuğumla birlikte zamanında çok şiddete maruz kaldım, çocuklarım büyüdü okudu ve kendileriyle birlikte beni de kurtardı. yaşmayan anlamaz, okyanusta bir damlasın aslında bu yazıların hiç bir faydası yok ama emin ol çok moral ve manidar oldu bu, adın nedir kimsin bilmiyorum ama kendi evladım gibi öpüyorum kızım seni. izmirden Havva anne
YanıtlaSil