Çiçek gibi insanların kalbini kırdınız, bahçeleriniz bahar görmesin. -Ahmed Arif-
Mutsuzluklarıma benim düşünce tarzım değil diğerlerinin düşünme tarzı neden oldu. -Marquis de Sade-
İçimin bir zamanlar ne kadar ölü olduğunu asla bilmediler, şimdi nasıl çiçek açtığımı da asla anlamayacaklar. -Stefan Zweig-
Bir hamamböceği öldürürsen kahraman, bir kelebeği öldürürsen şeytansın. Ahlakın estetik standartları vardır. -Friedrich Nietzsche-
Ne kadar yalnızdı! Ona dokunuyordum, onunla konuşuyordum ama acısına sokulabilmek olanaksızdı. -Simone de Beauvoir-
Ve şimdi yazmaya karar vermişsem, bunun tek nedeni, kendimi gölgeme tanıtmak isteğidir. -Sadık Hidayet-
İnsan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı. Daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı. -Sabahatin Ali-
Halk ölüyor, kendi ölümüne alışmış. Çocukların ölümü, kadınların güçlerinin üstünde çalışmaları, herkes için, özelikle de yaşlılar için açlık gibi ölümle sonuçlanacak yaşam biçimleri oluşmuş halk arasında. Ve halk bu duruma öyle yavaş yavaş gelmiş ki, durumunun korkunçluğunu kendisi de görmüyor ve bundan yakınmıyor. -Lev Tolstoy-
Asla cevaplanamamış ve kadın ruhunu araştırmaya verdiğim otuz yıla rağmen benim de cevabını bulamadığım o büyük soru şudur: “Kadınlar ne ister?” - Sigmung Freud-
Konuşmak, canlı yaratıklar arasındaki en etkisiz iletişim aracı. Dil yalan söylüyor, olanları çarpıtıyor, insanlığın hiç bıkıp usanmadığı klişeleri tekrarlıyor. Bu yüzden insanları dinlemek onları anlamak için yeterli değil. -Zülfü Livaneli-
Gücenmişsiniz. Sizi suçlamıyorum: artık kimseye güvenmemeniz normal; size bir şey itiraf etmeliyim ki ben de kimseye güvenmiyorum. Yine de size bir şey söyleyeceğim: Bu ülke olağanüstü insanlarla dolu. Hiç kuşkunuz olmasın: Girişimci, uyanık ve iyimserlik dolu insanlarla; biraz sıradan, hatta sıkıcı insanlarla; emin olun böyle. Ama izin verin size başka bir şey söyleyeyim, bu ülkenin en büyük avantajı şu: Burada kimseyi dinlemek zorunda değilsin; yapman gereken tek şey konuşmak. İnsanlar konuşuyor, konuşuyor ve konuşuyor ama kimse dinlemiyor. -Javier Cercas-
Çoktandır kafamı kurcalayan bir şey var. Niçin insanlar birbirine karşı açık yürekli davranmıyorlar? Neden en iyi insan bile karşısındakinden bir şeyler gizliyor, bütün düşündüklerini söylemiyor? Sözlerimizin yabana atılmadığını bildiğimiz zamanlar bile neden içimizden geçenleri olduğu gibi söylemiyoruz? Nedense herkes olduğundan sert görünmek istiyor. Duygularını hemen açığa vurursa altta kalacakmış, küçük düşürülecekmiş gibi bir korkuya kapılıyor. -Fyodor Dostoyevski-